| مقاله 3، دوره 3، شماره 2 - شماره پیاپی 100، پاییز و زمستان 1392، صفحه 43-60 | |
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |
| نویسندگان | |
بیژن حاجی عزیزی  1؛ نگین غلامی2 |
|
| 1دانشیار گروه حقوق دانشگاه بولی سینای همدان | |
| 2دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه بوعلی سینا | |
| چکیده | |
| در حقوق مسئولیت مدنی اعم از مسئولیت مدنی قهری و قراردادی، رابطة سببیت لازم‌الاثبات از جملة ارکان است و بنا بر قواعد کلی حقوقی، بار اثبات وجود آن بر عهده مدعی است. اما جمعی از حقوقدانان به استناد بعضی مواد قانونی، معتقدند این قاعده کلی هم مانند بسیاری از قواعد دیگر دارای استثناء است؛ بدین معنا که گاه به‌رغم ضرورت وجود رابطه سببیت، خواهان نیازی به اثبات آن ندارد؛ زیرا قانون این رابطه را در برخی موارد، موجود و مفروض پنداشته است. در این قبیل موارد بر عهدة خوانده است که این رابطه مفروض قانونی را نفی کند. در غیر این صورت مسئول جبران خسارت زیاندیده خواهد بود. این نظر مورد مخالفت عده‌ای دیگر از حقوقدانان قرار گرفته که معتقدند رابطة سببیت برخلاف تقصیر هیچ‌گاه نمی‌تواند مفروض باشد و همواره باید توسط مدعی ورود ضرر به اثبات برسد. در مقاله حاضر نظرات مختلف در زمینه وجود فرض سببیت در مسئولیت قراردادی در حقوق ایران و بعضی کشورهای دیگر مورد پژوهش و مطالعه قرار گرفته است. | |
| کلیدواژه‌ها | |
| مسئولیت قراردادی؛ رابطة سببیت؛ فرض سببیت؛ فرض تقصیر |
کتابخانه مجازی جهان نوین مقاله ,مسئولیت ,سببیت ,حقوق ,مفروض ,رابطه ,مسئولیت قراردادی ,قرار گرفته ,رابطة سببیت ,مسئولیت مدنی منبع
درباره این سایت